بررسی مقایسه ای رابطه انگیزش پیشرفت، خودکارآمدی و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی شهر اصفهان (91-1390)

پژوهش حاضر به منظور مقایسه ی انگیزش پیشرفت، خودکارآمدی و عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی و همچنین بررسی روابط موجود بین این متغیرها صورت گرفت. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم دبیرستانهای مدارس استعدادهای درخشان و مدارس عادی شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-91 تشکیل دادند. بدین منظور 200 دانش آموز تیز هوش (100دختر و 100پسر) و 200 دانش آموز عادی (100دختر و 100پسر) به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه خود کارآمدی شرر و پرسشنامه عزت نفس پوپ و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس ارزیابی شدند و از معدل تحصیلی به عنوان شاخص پیشرفت استفاده شد.به منظور تحلیل داده ها از آزمون t ، تحلیل واریانس ، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش و عادی تفاوت معناداری وجود دارد، به این صورت که تیزهوشان از موفقیت تحصیلی بیشتری برخوردار هستند. و همچنین تفاوت انگیزش پیشرفت و عزت نفس بین دانش آموزان تیز هوش و عادی معنا دار نشده است. نتایج بیانگر این است که خودکارآمدی در دانش آموزان تیزهوش بالاتر از خودکارآمدی دانش آموزان عادی است. معنا دار نبودن جنسیت در میزان انگیزش پیشرفت و عزت نفس نیز از یافته های این پژوهش است. نتایج بدست آمده از تحلیل های آماری نشان می دهد که رابطه معنا داری بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی وجود دارد. پیشرفت تحصیلی با انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی و عزت نفس رابطه دارد و تأثیر عزت نفس بیشتر است.